Rodzaj ten jest rośliną nasienną i należy do rodziny drzewiastych (Pandanaceae). Drzewo śrubowe, zwane także palmą śrubową, swoją nazwę zawdzięcza spiralnemu ułożeniu błyszczących liści.
Pdanus pochodzi z tropikalnych lasów Afryki, a także z Madagaskaru i Archipelagu Malajskiego. Tworzy zdrewniały pień, który może urosnąć ponad metr. Jej mieczowate, pozbawione łodygi liście rosną jak palma i w zależności od gatunku mogą osiągnąć długość dwóch metrów. Od około czwartego roku życia wyrastają tak zwane korzenie szczudłowe lub podporowe, które unoszą roślinę. W żadnym wypadku nie należy próbować sadzić rośliny głębiej.
Śruba – gatunek
Istnieje ponad 600 gatunków. Najczęściej spotykany jest Pandanus veitchi i z Polinezji. Ma wąskie, ząbkowane liście z biało-zielonymi paskami. Pandanus sanderi z Archipelagu Malajskiego ma spiczaste, ostre zęby i żółto-zielone liście. Pandanus utilis z Madagaskaru jest największym przedstawicielem swojego rodzaju i może dorastać do dwóch metrów wysokości. Jej liście są jednolicie niebiesko-zielone i mają czerwone kolce. Wytwarza jadalne owoce. Ponadto ich liście można dalej przetwarzać na materiał opakowaniowy. Liście Pandanus amaryllifolius można również stosować jako przyprawę. Aby to zrobić, po prostu ugotuj jeden lub więcej liści i usuń je przed spożyciem.
Pielęgnacja drzewa śrubowego
Światło
Śruba potrzebuje kilku godzin słońca każdego dnia. Dlatego odpowiednie jest miejsce, które jest jasne przez cały rok. Im więcej światła otrzymuje roślina, tym wyraźniej widać znaki na jej liściach.
Zaleca się, aby zawsze zostawiać go w tym samym miejscu. Szczególnie ważne jest, aby pamiętać, że gatunek ten potrzebuje coraz więcej miejsca w miarę starzenia się. Ich liście również łapią kurz, dlatego należy je odkurzać kilka razy w roku.
Temperatura
Roślina potrzebuje temperatury pokojowej co najmniej 18°C. Latem można je również wystawić na zewnątrz, jeśli mamy miejsce chronione przed wiatrem i warunkami atmosferycznymi. Jeśli powietrze jest zbyt suche, istnieje ryzyko, że krawędzie i końcówki liści staną się brązowe.
Nalewanie
Zawsze powinieneś obficie podlewać, tak aby gleba była zawsze wilgotna aż do samego dna doniczki. Zapobiega to gniciu korzeni z powodu braku tlenu, gdy są mokre. Doniczka nie może jednak stać w wodzie. W okresie zimowego spoczynku śrubę podlewamy tylko trochę i dbamy o to, aby gleba nie wyschła całkowicie. Ze względu na częsty brak wilgoci pandanus można od czasu do czasu spryskać wodą.
Nawozić
Może być nawożony trzy do czterech razy w miesiącu od kwietnia do października. Można do tego użyć dostępnego w handlu płynnego nawozu.
Gleba / Podłoże
Używasz gleby na bazie kompostu. Pandanus nie stawia dużych wymagań podłożu roślinnym.
Przesadzanie drzewa śrubowego
Wiosną przesadzaj pandanusa do nieco większych pojemników, aż osiągnie pożądany rozmiar. Dobrze rośnie w pojemnikach hydro, ale jeszcze lepiej sprawdzają się pojemniki z roślinami z systemem nawadniającym. Jeśli nie wybierzesz żadnej z opcji, powinieneś użyć ciężkiej doniczki, w przeciwnym razie roślina może przechylić się na bok. Korzenie powietrzne tej dojrzałej rośliny nasiennej często unoszą ją tak, że stoi na palach w doniczce. Podczas przesadzania należy zwrócić uwagę, aby między ziemią a krawędzią doniczki było wystarczająco dużo miejsca. Tylko w ten sposób korzenie mogą się dostatecznie rozwinąć. W przypadku większych drzew śrubowych, które nie są już przesadzane, wczesną wiosną dodaj trochę nowej, świeżej gleby i użyj jej do przykrycia wszystkich korzeni, które wyrosły z gleby w fazie wzrostu.
Wytnij Pandanusa
Generalnie nie trzeba dużo ciąć, ale całe liście obumierają na zewnątrz, a w środku tworzą się nowe. Te stare liście należy wyciąć, gdy tylko całkowicie wyschną. Jeśli nie podoba Ci się wygląd brązowych liści i nie chcesz czekać, aż całkowicie wyschną, zawsze możesz odciąć brązowe końcówki liści. Ważne jest, aby zawsze pozostawić ostatnie dwa centymetry zielone, aby nie naciąć zdrowej tkanki.
Propagacja drzewa śrubowego
Pandanus rozmnaża się dość łatwo, mianowicie samodzielnie. Stale tworzy niewielkie pędy boczne, które wczesną wiosną obcina się i sadzi pojedynczo w doniczkach o wysokości od ośmiu do dziesięciu centymetrów. Podłoże powinno składać się z równych części torfu i ostrego piasku lub perlitu. Teraz załóż plastikową torbę na pędy i pojemnik, aby zapewnić wysoką wilgotność. Inną opcją jest skrzynka rozmnożeniowa, w której umieszcza się młode rośliny. Na lokalizację należy wybrać jasne, nie nasłonecznione miejsce. Kiedy młode rośliny ukorzenią się po około czterech do sześciu tygodniach, należy je powoli odkrywać, aby w ciągu dwóch tygodni stopniowo przyzwyczajały się do powietrza w pomieszczeniu. Rośliny należy podlewać bardzo delikatnie, tak aby górna warstwa gleby przeschła. Po około miesiącu przesadź roślinę do większej doniczki z ziemią kompostową. Można go teraz traktować jak w pełni rozwiniętą śrubę.
Choroby i szkodniki
W przypadku tej wytrzymałej rośliny często zdarza się, że krawędzie liści brązowieją i ostatecznie wysychają. Powodem tego jest często zbyt suche powietrze, co może również prowadzić do wszy. Osiadają one w obszarze korzeni szczudeł i często pozostają niezauważone, dopóki nie pojawią się konsekwencje. Aby pozbyć się wszy, zwykle pomaga położyć drzewko śrubowe na kamykach w misce wypełnionej wodą. Co więcej, niskie temperatury i zbyt duża wilgotność mogą szybko doprowadzić do gnicia korzeni.
Co powinieneś wiedzieć o drzewie śrubowym w skrócie
Śruba doskonale nadaje się jako roślina doniczkowa, ponieważ jest łatwa w pielęgnacji, a także niezwykle atrakcyjna wizualnie. Jedyną ważną rzeczą jest wystarczająca ilość światła i wystarczająca ilość wody w okresie letnim. Pandanus jest zalecany rodzinom jedynie w ograniczonym zakresie, ponieważ ząbkowane liście mogą powodować obrażenia. Jeśli więc szukasz rośliny ozdobnej, łatwej w pielęgnacji i szybko rosnącej, dobrze będzie Ci pasowało drzewko śrubowe.
Młode rośliny można łatwo rozpoznać po zębach na krawędziach liści, natomiast starsze okazy można łatwo pomylić z innymi rodzajami ze względu na ich wielkość. Niemiecka nazwa drzewo śrubowe odnosi się do obrotu pnia wokół jego osi podłużnej, natomiast malajska nazwa „pandang” posłużyła jako odniesienie do opisu naukowego. Rodzaj Pandanus obejmuje około 250 gatunków, z których tylko kilka nadaje się na rośliny doniczkowe. Wszystkie to wyprostowane krzewy i drzewa, które w miarę starzenia się coraz bardziej wznoszą się nad ziemię, opierając się na korzeniach przypominających szczudła.
W kształcie miecza, mocne liście są niezwykle trwałe i mocne. Są one nadal używane przez ostatnich rdzennych mieszkańców epoki kamienia w wysokiej dolinie Eipomek na Nowej Gwinei do przykrycia chat i są w stanie wytrzymać nawet najsilniejsze ulewy. Wcześniej spożywano podobne do ananasa owoce kilku gatunków, a sok z liści stosowano wewnętrznie w medycynie ludowej na czerwonkę i zewnętrznie do leczenia ran. Na Wyspach Morza Południowego z włókien korzeni i liści wytwarza się kosze i maty, a cierniste rośliny wykorzystuje się w innych miejscach jako żywe płoty do ogrodzenia ogrodów. Uprawa w pomieszczeniach obejmuje zwykle tylko młode rośliny małych gatunków:
Instrukcja pielęgnacji
- Stojak możliwie najjaśniejszy przy naturalnych temperaturach latem zapewnia najlepsze warunki do życia.
- Należy jednak unikać bezpośredniego światła słonecznego. Ekstremalnie suche powietrze nie jest tolerowane.
- Pomóc mogą duże pojemniki do hydroponiki, nawilżacze lub fontanny wewnętrzne.
- Temperatury poniżej 15°C i suche powietrze, gdy temperatura wzrośnie powyżej 18°C prowadzą do strat.
- Powinieneś zatem zapewnić wilgotność na poziomie około 65 do 70%.
- Rośliny szybko rosnące wymagają podłoża bogatego w składniki odżywcze: obornika, gliny, torfu i piasku (3:1:1:1).
- Hydrokultura jest bardzo odpowiednia, jeśli dostępne są odpowiednio duże pojemniki.
- Stałą wilgotność gleby można zagwarantować poprzez regularne podlewanie
- oraz w celu zaspokojenia wysokich wymagań pokarmowych w okresie wegetacyjnym poprzez nawożenie roztworem soli odżywczej (0,19%) co 14 dni.