Wrzos lawendowy, o botanicznej nazwie Pieris, jest wiecznie zielony i przyciąga wzrok, szczególnie zimą, dzięki swoim liściom i kwiatom. Jest popularny wśród pszczół i może być używany jako żywopłot. Jest również stosunkowo łatwy w pielęgnacji, chociaż należy wziąć pod uwagę pewne szczegóły. Ponieważ dzwon cienisty, jak nazywa się także wrzos lawendowy, ma szczególne wymagania co do lokalizacji i podłoża, a także kultury w ogrodzie lub doniczce.
Lokalizacja
Powinno być słońce lub przynajmniej lekki cień dla lawendowego wrzosu. Jeśli krzew jest zbyt ciemny, traci siłę kwitnienia i wytwarza więcej liści. Należy również zaznaczyć, że w zależności od odmiany może osiągać wysokość od dwóch do czterech metrów. Przy wyborze lokalizacji należy wziąć pod uwagę wysokość i szerokość rośliny.
Ogólna zasada jest taka, że należy zachować odległość wynoszącą połowę szerokości uprawy od innych roślin. Ważne jest również, aby dzwonek przeciwsłoneczny nie był wystawiony na palące południowe słońce i był chroniony przed zimnym wiatrem. Orientacja wschodnia lub lokalizacja przy ścianie jest zatem korzystna.
Podłoże
Podobnie jak azalia i rododendron, wrzos lawendowy preferuje gleby kwaśne o niskiej zawartości wapna. Dodatkowo podłoże powinno spełniać następujące wymagania:
- luźne i dobrze przepuszczalne, nie podatne na zagęszczanie
- lekko wilgotny, ale nie mokry
- Wartość pH około 5
- humos
- tylko umiarkowanie bogate w składniki odżywcze
Idealna jest mieszanka ziemi ogrodowej i torfu w równych częściach. Alternatywnie można również użyć gotowej ziemi do rododendronów.
Rośliny
Wrzos lawendowy najlepiej sadzić w okresie od sierpnia do września. Przy regularnym podlewaniu może dobrze rosnąć aż do początku zimy.
Jeśli dzwon cieniowy ma służyć jako żywopłot, należy zachować połowę szerokości wzrostu jako odległość między roślinami. Jeżeli gleba nie spełnia wymagań, należy wykopać dołek do sadzenia o głębokości i szerokości co najmniej 50 centymetrów i zasypać odpowiednim podłożem.
Nalewanie
Zaleca się utrzymywanie wrzosu lawendowego lekko, stale wilgotnego aż do jesieni, co przygotowuje roślinę na zimę. Należy jednak za wszelką cenę unikać zalegania wody, podobnie jak twardej wody o dużej zawartości wapna. Dlatego należy używać wody deszczowej, wody ze stawu lub miękkiej wody z kranu. Jeśli woda z kranu jest bardzo bogata w wapno, może stać przez tydzień. Wapno zbiera się na ziemi. Następnie wlewa się wodę tak, aby osad pozostał w pojemniku.
Nawozić
Wrzosowiska lawendy można nawozić wiosną nowymi pędami. Nadaje się do tego:
- torf
- Ppróchnica z kory
- Nawóz do rododendronów
Humus i torf można dodać do podłoża i łatwo je wymieszać. Mają także tę zaletę, że pozytywnie wpływają na wartość pH gleby. Zwykle wystarcza pojedyncza dawka składników odżywczych w ciągu roku. W razie potrzeby można ją również podzielić na dwie dawki, przy czym drugie nawożenie powinno nastąpić najpóźniej w czerwcu-lipcu.
Mieszanie
Dzwon cienia rośnie stosunkowo wolno. Można spodziewać się wzrostu nawet o osiem centymetrów rocznie. Oczywiście szybkość wzrostu zależy również od wybranej odmiany. Cięcie często nie jest zatem konieczne przez długi czas, ale wrzos lawendowy jest dobrze tolerowany. Najlepiej zabieg przeprowadzić po przekwitnięciu, usuwając zwiędłe kwiatostany i krzyżujące się pędy.
W ten sposób gałęzie ponownie otrzymają wystarczającą ilość światła. W przypadku uprawy jako żywopłot krzew można również przycinać dookoła. Zaleca się skrócenie pędów o jeden do pół centymetra przed kwiatem skierowanym na zewnątrz. Tnij po przekątnej, tak aby czubek był skierowany w stronę pąka. Jednakże bardzo stare i łyse pędy są obcinane lub piłowane tuż nad ziemią.
Wskazówka:
Podczas cięcia należy nosić rękawiczki, ponieważ wszystkie części wrzosu lawendowego są trujące. Z tego powodu wycinki należy utylizować w sposób niedostępny dla dzieci i zwierząt.
Rozmnażanie
Wrzosowisko lawendowe rozmnaża się samodzielnie, tworząc rozłogi. Najłatwiej jest pozostawić te pędy na roślinie matecznej tak długo, jak to możliwe, aby wypuściła już korzenie. Następnie postępuj w następujący sposób:
- Ostrożnie usuń podłoże i odetnij połączenie z rośliną mateczną blisko dużej rośliny.
- Ostrożnie usuń także ziemię z korzeni, aby nie zostały uszkodzone. Uszkodzone pędy korzeniowe należy odciąć.
- Młodą roślinę sadzi się i podlewa w sposób opisany powyżej.
Alternatywnie, rozłogi lub pędy o długości około dziesięciu centymetrów można wyciąć bezpośrednio z rośliny matecznej i uwolnić od dolnych liści. Umieszcza się je w wilgotnej glebie doniczkowej i można je umieścić na tym samym podłożu co roślina mateczna, gdy pojawią się nowe liście.
Ponownie należy nosić rękawiczki, aby uniknąć kontaktu skóry z wyciekającym sokiem roślinnym.
Wskazówka:
Tworzenie rozłogów można przyspieszyć zaginając w dół dłuższe pędy, które są blisko ziemi i zakopując ich część w ziemi około 20 centymetrów przed wierzchołkiem pędu. Następnie na obszarze pokrytym ziemią tworzą się korzenie.
Zimowanie
Dzwonki wiecznie zielone nie wymagają żadnej ochrony na zimę, pod warunkiem, że zostały posadzone w ogrodzie swobodnie. W suche zimy z silnym nasłonecznieniem rozsądne może być również zabezpieczenie liści warstwą runa ogrodowego. Wrzos lawendowy uprawiany w doniczce wymaga ochrony przed mrozem i bezpośrednim zimowym słońcem. Należy go także chronić przed wysychaniem. Z jednej strony można go zimować w niezamarzniętym, ale chłodnym i jasnym pomieszczeniu, np. w nieogrzewanym korytarzu lub piwnicy bezpośrednio przed oknem.
Z drugiej strony można zaizolować wiadro od dołu styropianem, a dookoła polarem ogrodowym i pozostawić lawendowy wrzos na zewnątrz. W każdym przypadku należy uważać, aby podłoże nie wyschło całkowicie. Dlatego w dni bez mrozu należy podlewać niewielką ilość wody na zewnątrz, a w pomieszczeniu mniej więcej raz w tygodniu.
Choroby, szkodniki i błędy pielęgnacyjne
Zgnilizna korzeni i pluskwiak są szczególnie problematyczne dla wrzosu lawendowego. Czynniki ryzyka zgnilizny korzeni obejmują:
- Zmoczenie wody lub niewystarczający odpływ wody
- podłoże podatne na zagęszczenie
- zimna, ciężka gleba
Jeśli dzwony cienia zostaną zainfekowane, liście żółkną i więdną. Roślina ledwo rośnie, a nawet się tym nie przejmuje. Profilaktycznie należy zwrócić uwagę na odpowiednie podłoże i w razie potrzeby dodać warstwę drenażową oraz dostosować sposób nawadniania. Jeśli zgnilizna korzeni już istnieje, pomocne mogą być następujące środki:
- Ścinki porażonych i martwych części roślin
- Zastosowanie preparatów siarkowych jako środków odkażających glebę
- Stosowanie środków grzybobójczych
- Wymiana podłoża i przeniesienie do bardziej suchego miejsca
Jeśli chodzi o szkodniki, wspomniany powyżej błąd sieciowy jest problematyczny. Dorosłe pasożyty wysysają liście wrzosu lawendowego od wiosny, a następnie składają na nich jaja. Oprócz samych zwierząt, które mają około trzech milimetrów długości, można je również rozpoznać po:
- punktowe przebarwienia na liściach, które ostatecznie stają się całkowicie żółte lub brązowe
- czarne osady
- Jaja lub larwy, zwłaszcza na spodniej stronie liści
W ramach środków zapobiegawczych zaleca się dokładne sprawdzanie roślin przy zakupie, a następnie w regularnych odstępach czasu także w ogrodzie lub pojemniku. W przypadku zaatakowania szkodników zaatakowane liście należy odciąć i zniszczyć. Najlepsza jest do tego wczesna wiosna, najpóźniej w kwietniu – zanim wykluje się nowa generacja pluskiew internetowych. Pestycydy można również stosować do ssania owadów.
Uwaga: trujący
Jak już wspomniano, wszystkie części wrzosu lawendowego są trujące. Dlatego należy unikać kontaktu skóry z sokami roślinnymi. Podczas sadzenia, cięcia i rozmnażania należy nosić rękawiczki. Ponadto dzwonki zacieniające nie powinny być pierwszym wyborem do sadzenia w ogrodach, w których bawią się dzieci i zwierzęta, a przynajmniej powinny być odpowiednio zabezpieczone. W przypadku kontaktu ze skórą i błonami śluzowymi lub nawet spożycia należy natychmiast zasięgnąć porady lekarza lub weterynarza lub wezwać lekarza pogotowia ratunkowego i poinformować go o rodzaju zatrucia.
Wniosek
Wrzos lawendowy jest rośliną łatwą w pielęgnacji i mało wymagającą, lecz należy się nim cieszyć i traktować go ostrożnie ze względu na jego toksyczną zawartość. Jeśli zwróci się uwagę na wymagania dzwonu cienia jeśli chodzi o podłoże i podlewanie, jest on również idealny dla początkujących w pielęgnacji roślin.
