Bez względu na to, czy jest to płyta gipsowo-kartonowa, czy sufit drewniany – dodanie szczeliny cieniowej w suficie platerowanym ma sens z kilku powodów. Ułóż kable lub przewody instalacyjne, dodaj izolację termiczną lub stwórz atrakcję wizualną: złącze oferuje wiele możliwości. Ale podczas tworzenia i projektowania szczelin cieniowych należy również wziąć pod uwagę różne punkty, aby wynik był przekonujący. Odkrywamy to, co ważne.
Przerwy w cieniu
Tak zwana szczelina cieniowa odnosi się do odległości pomiędzy panelem sufitowym a ścianą. W przypadku okładzin drewnianych jest to absolutnie konieczne, ponieważ drewno działa i może się rozszerzać i kurczyć. Do tego potrzebuje wystarczająco dużo miejsca, aby się nie zginał.
Szczeliny cieniowe można również dodać do okładzin sufitowych z płyt gipsowo-kartonowych, ale nie zawsze są one konieczne. Mają jednak pewne zalety. Ponieważ mogą służyć jako ekrany zapewniające prywatność i czasami są praktyczne w przypadku sufitów podwieszanych, ponieważ mają następujące funkcje:
- niezwykłe oświetlenie
- Kabel
- Linie instalacyjne
- Izolacja termiczna
Jednocześnie szczeliny cieniowe ułatwiły dostęp do przestrzeni za okładziną. Ułatwia to np. dokonanie zmian i w razie potrzeby naprawy. Jednak wykonanie połączeń stanowi również wyzwanie wizualne.
Precyzja
Najważniejszym warunkiem udanej szczeliny cieniowej na suficie jest precyzja wymiarów i wykonania. W przypadku sufitu z płyt kartonowo-gipsowych odległość między ścianą a sufitem może wynosić od jednego do trzech centymetrów. W przypadku sufitów drewnianych powinien mieć co najmniej dwa centymetry szerokości. Utrzymanie tej odległości na początku wydaje się łatwe. Jednak nawet najmniejsze odchylenia są zauważalne. A te mogą powstać bardzo szybko, nawet przy dokładnych wymiarach, ponieważ większość ścian nie jest całkowicie płaska, a narożniki nie zawsze odpowiadają pożądanemu kątowi 90°.
W związku z tym może zaistnieć konieczność zmierzenia odległości pomiędzy ścianami w kilku punktach i przeniesienia wszelkich odchyleń na panele sufitowe. Odległości należy mierzyć co około 20–50 centymetrów. Pozwala to na uzyskanie bardzo precyzyjnych nachyleń i odpowiednie dostosowanie okładziny.
Produkcja
Istnieją zasadniczo dwie różne opcje tworzenia panelu sufitowego ze szczelinami cieniowymi:
Piłowanie przygotowawcze
Bez względu na to, czy jest to płyta gipsowo-kartonowa, czy sufit drewniany - przycięcie poszczególnych elementów przed przymocowaniem ich do sufitu wymaga odrobiny cierpliwości. Dotyczy to płyt na pióro i wpust oraz pojedynczych płyt gipsowo-kartonowych. Może się jednak okazać konieczne zmierzenie i przesłanie wymiarów z bardzo bliskiej odległości. Wymaga to stosunkowo dużego wysiłku. Dobre planowanie jest również konieczne, aby mieć pewność, że podczas piłowania i mocowania nie wystąpią żadne błędy.
Ta metoda może być nadal przydatna, jeśli ściany nie mają prawie żadnych nierówności i wymagają jedynie niewielkich poprawek. Jednak w przypadku większych odchyleń trzeba tu włożyć dużo pracy.
Włóż piłę do szczelin cieniowych
Bardzo prostym sposobem wstawiania odstępów cieniowych jest użycie tak zwanej piły do cieniowania. Jest to specjalna ręczna piła tarczowa, którą można ustawić w żądanej odległości od ściany, a następnie po prostu prowadzić ją po okładzinie. Za pomocą tej piły można w łatwy i płynny sposób przenieść na okładzinę nawet większe lub częściej występujące nierówności.
Chociaż narzędzie może być użyte tylko do tego jednego zadania, dlatego w razie potrzeby zaleca się jego wypożyczenie, sprawia to, że tworzenie złącza jest bardzo łatwe. Nadaje się przede wszystkim do obróbki drewna, ale można go również stosować w budownictwie płyt kartonowo-gipsowych. Po piłowaniu należy zaplanować wygładzenie krawędzi cięcia papierem ściernym lub narzędziem wielofunkcyjnym z nasadką szlifierską. Oznacza to, że złącze staje się nieco szersze niż wcześniej na piłze.
Dodatkowo należy zachować ostrożność, aby piła do szczelin cieniowych nie uszkodziła konstrukcji nośnej ani nawet nie przecięła linii lub kabla. Trzecią możliwością produkcji jest zakup już przyciętych desek dylatacyjnych. Ten wariant nadaje się oczywiście tylko do drewnianych okładzin sufitowych. Ponadto są one bardzo drogie w porównaniu, a wymiary nadal trzeba wykonać samodzielnie i bardzo ostrożnie. Jednak znacznie zmniejszają wysiłek, ponieważ wystarczy je tylko zainstalować.
Wymagania
Panele sufitowe są zwykle umieszczane na konstrukcji nośnej i do niej mocowane. Z jednej strony takie podejście umożliwia umieszczenie izolacji, oświetlenia lub innych kabli i przewodów w przestrzeni pomiędzy sufitem a okładziną. Natomiast w przypadku wystarczającej odległości pomiędzy podkonstrukcją a ścianą można zastosować piłę do szczelin cieniowych, co bardzo ułatwia wykonanie złącza.
Dodatkowo podkonstrukcja ułatwia montaż okładziny. Można go po prostu przykręcić do ramy i w razie potrzeby można go łatwo usunąć z konstrukcji. Jest to absolutnie konieczne, zwłaszcza jeśli za nim znajdują się kable lub światła. W ten sposób, jeśli konieczna będzie naprawa lub wymiana, okładzinę można zdjąć bez uszkodzeń, a następnie ponownie zamontować w zwykły sposób.
Opcje projektu
Ponieważ przerwa w cieniu ma również walory wizualne, często jest podkreślana w specjalny sposób. Często odległość między sufitem a ścianą jest pomalowana na nieco ciemniejszy kolor niż reszta pomieszczenia. Istnieją jednak również inne opcje. Należą do nich:
- mocno kontrastujący kolor, nawet jeśli jest jaśniejszy niż reszta pomieszczenia
- większa odległość sufitu od ściany, co zostało podkreślone innym kolorem
- Wkładanie świateł, np. reflektorów lub pasków LED, do złącza
Podkreślenie jest również możliwe, jeśli na przykład punkty zostaną użyte w punktach narożnych i będą wyrównane z przeciwległą ścianą. Pozwala to na osiągnięcie „lekkiego krążenia”.
