Każdy ogrodnik hobbysta wie, że rośliny można nie tylko wyhodować z nasion, ale także rozmnażać je wegetatywnie. Wykorzystuje to ich zdolność do tworzenia kompletnych roślin z części. W zależności od rodzaju rośliny stosuje się liście, wierzchołki pędów lub nawet kawałki pędów. Jednym z najpopularniejszych rodzajów sadzonek jest cięcie łodygowe. Dzięki naszym wskazówkom kultywacja będzie skuteczna.
Co to są sadzonki łodyg?
Dwa najczęstsze sposoby rozmnażania sadzonek to sadzonki główkowe i sadzonki łodygowe. Mają zastosowanie do większości gatunków roślin. Różnica między odcięciem główki a odcięciem łodygi jest po prostu wyjaśniona: ta pierwsza to wierzchołek pędu, który składa się z łodygi i zwykle kilku liści. Z drugiej strony sadzonki pędowe to kawałki bez wierzchołka pędu. Formą graniczną pomiędzy tymi dwoma rodzajami sadzonek jest łodyga pozbawiona wierzchołka pędu, z której wykształciły się pędy boczne. Większość roślin, które można rozmnażać z sadzonek wierzchołkowych, można również wyhodować z sadzonek łodygowych.
Właściwy czas
W zależności od rodzaju rośliny czas rozmnażania sadzonek może się znacznie różnić. Generalnie jednak, jeśli to możliwe, nie należy wycinać łodygi w fazie kwitnienia rośliny. Większość roślin można rozmnażać od maja do sierpnia. Zazwyczaj dobrym pomysłem jest zastosowanie tej metody podczas cięcia rośliny. W przypadku wszystkich roślin, które nie tworzą łatwo nowych korzeni, czas zależy przede wszystkim od dojrzałości pędów. Zbyt miękkie pędy są bardzo podatne na gnicie, natomiast nadmierne zdrewnienie utrudnia ukorzenienie. W przypadku drzew liściastych zaleca się cięcie zimą w fazie bezlistnego spoczynku.
- Byliny i rośliny zielne: Od wczesnego lata do lata
- Lasy: Późna jesień do zimy
- zimozielone rośliny ogrodowe i balkonowe: od sierpnia do listopada
- Rośliny doniczkowe: Marzec/kwiecień
Odpowiednie rośliny
Rozmnażanie przez sadzonki łodygowe jest często stosowane w przypadku wieloletnich roślin domowych lub doniczkowych. Dobrymi kandydatami są również odporne drzewa i krzewy. Generalnie do uprawy należy stosować wyłącznie rośliny nie posiadające korzeni, czyli rośliny rafinowane. Dobrą wskazówką, czy roślina nadaje się do rozmnażania przez sadzonki, jest następująca zasada: jeśli po pocięciu na starsze drewno łatwo wykiełkuje, wówczas roślinę można również wyhodować z sadzonek pędowych. Niektóre rośliny doniczkowe uprawia się prawie wyłącznie z sadzonek łodygowych:
- Dieffenbachia (Dieffenbachia)
- Dracaena (Dracaena)
- Lilia klubowa (kordylina)
- Liść okna (Monstera)
- Lilia palmowa (Yucca włóknista)
- Promieniowana aralia (Schefflera)
- Spurge (Euforbia)
- Lilie palmowe (jukka)
Lasy liściaste, a zwłaszcza iglaste, są nieco trudniejsze w uprawie. Na przykład w przypadku bukszpanu tworzenie korzeni może zająć nawet rok.
Materiał źródłowy
Czonkowanie jest zawsze dokładną kopią rośliny matecznej. Ma zatem te same cechy, na przykład pod względem płci lub wzrostu. Po prostu zachęca się do tworzenia własnych korzeni przy użyciu specjalnych metod hodowli, aby wyrosła na młodą roślinę. Dlatego jest rzeczą oczywistą, że aby rozmnażanie zakończyło się pomyślnie, roślina mateczna musi być zdrowa i wolna od szkodników.
- młode, zielne pędy (nie za miękkie)
- bez podstawy kwiatowej
- Krzewy i drzewa: pędy lekko zdrewniałe
- najlepiej roczne pędy z poprzedniego roku
Właściwe narzędzie
Najważniejszą rzeczą podczas cięcia jest to, aby komórki rośliny nie uległy zmiażdżeniu. Dlatego najlepiej przecinać pień lub strzelać pojedynczym, ciągnącym cięciem, przy użyciu ostrego, czystego noża. Jeśli tkanka jest zbyt twarda lub bardzo zdrewniała, jak to często bywa w przypadku palmy Yucca, można również użyć ostrej piły do drzew.
Optymalny interfejs
Aby roślina mogła wytworzyć z przekroju nowe korzenie i pędy, potrzebne są węzły łodygowe, tzw. węzły. U podstawy pąka, liścia lub gałęzi znajduje się duża ilość cennej tkanki roślinnej. Zawiera ważne rezerwy, które promują wzrost nowych korzeni i pędów. W zależności od rodzaju rośliny pąki te mogą być duże lub małe. Nie musisz szukać pąków na ulistnionej sadzonce. W tym przypadku za równoważne uważa się nasadę liścia lub pęd boczny.
Wskazówka:
Wystający kawałek aż do podstawy pąka nie powinien być dłuższy niż około pięć do dziesięciu milimetrów, ponieważ opóźnia to proces ukorzeniania.
Idealna długość
Optymalna długość łodygi może się znacznie różnić w zależności od wielkości i wigoru rośliny matecznej. Sadzonki roślin nisko rosnących, takich jak rośliny okrywowe, często mogą mieć tylko kilka centymetrów długości, podczas gdy sadzonki roślin drzewiastych mogą mieć długość około 15 do 20 centymetrów. Minimalną długość można łatwo sprawdzić. Odległość między dwoma węzłami liści lub pąkami jest charakterystyczna dla każdej rośliny. W żargonie technicznym nazywa się to międzywęźlem. Aby roślina faktycznie wyrosła z łodygi, musi mieć co najmniej jedno międzywęźle. Dlatego cięcie zawsze wykonuje się tuż pod lub tuż nad tzw. śpiącym okiem, tak aby cięcie kończyło się pąkiem u góry i u dołu.
- Jucca: 20 do 30 cm
- Kaktusy kolumnowe i euforbie: co najmniej trzykrotna średnica
- sukulenty kuliste: nie krótsze niż średnica
Unikaj infekcji
Patogeny łatwo przedostają się do rośliny przez interfejsy. Aby zmniejszyć ryzyko infekcji, miejsce cięcia musi wyschnąć przed umieszczeniem łodygi w wodzie lub glebie. Umieść więc kawałki pędów na kilku arkuszach bułki kuchennej na kilka godzin. Jeśli wycięłeś dużo sadzonek, dobrze jest je wysuszyć w doniczkach z pogniecioną gazetą lub perlitem. Dzięki temu do ran może dotrzeć wystarczająca ilość powietrza, dzięki czemu mogą one szybko się zagoić. Powierzchnie płaczące należy przetrzeć ręcznikiem kuchennym i zdezynfekować pyłem węglowym.
- Dezynfekuj narzędzia tnące
- utwórz możliwie najmniejszy interfejs
- Pozwól wyschnąć ranom
- alternatywnie zanurz w sproszkowanym węglu drzewnym
Wskazówka:
W przypadku wilczomlecza zwracaj uwagę na wydzielający się mleczny sok. To podrażnia błony śluzowe. Najlepiej wytrzeć go papierowym ręcznikiem kuchennym namoczonym w gorącej wodzie.
Rootowanie w szklance wody
Ogólnie rzecz biorąc, sadzonki można rozmnażać w glebie lub w wodzie. Decydującym kryterium przemawiającym za lub przeciw jednej z dwóch metod jest ryzyko zgnilizny, które w czystej wodzie jest znacznie wyższe. Z tego powodu metoda ta nie jest odpowiednia dla wszystkich roślin, takich jak sukulenty, kaktusy czy palma jukka, które preferują suszę. Aby ukorzenić, po prostu umieść łodygę w szklance wody w częściowo zacienionym miejscu. Jeśli to możliwe, sadzonka nie powinna opierać się na ziemi, w przeciwnym razie nie będą mogły uformować się tam korzenie.
Dopasowana Ziemia
W przypadku większości sadzonek lepszą metodą jest uprawa w podłożu. Usuń wszystkie dolne liście i włóż pęd na kilka centymetrów w głąb lekko zwilżonego podłoża. Do uprawy sadzonek należy z reguły używać gleby ubogiej w składniki odżywcze, przepuszczalnej dla wody, a przede wszystkim sterylnej. Zalecane podłoża do rozmnażania sadzonek to:
- uprawa gleby
- Gleba kaktusa
- Mieszanka piasku i torfu
- Włókna kokosowe
Wskazówka:
Włóż pęd tak głęboko w ziemię, aby zakryła co najmniej jedną wcześniejszą podstawę liścia lub śpiące oko. Wyrastają z nich korzenie i dolny interfejs.
Wskazówki dotyczące odchowu
Jeśli wyrywasz sadzonki pędów z parapetu w ogrzewanym pomieszczeniu, ważne jest, aby utrzymać wilgotność. Aby to zrobić, połóż torebkę z zamrażarką do góry nogami na garnku i zabezpiecz ją gumką recepturką. Jednocześnie oznacza to zwiększone koszty utrzymania, gdyż co jakiś czas trzeba przewietrzyć torbę. Bez osłony łatwiej jest pracować. W tym celu wystarczy umieścić sadzonki w umiarkowanie ciepłym, częściowo zacienionym miejscu w pomieszczeniu lub na zewnątrz i początkowo regularnie spryskać je wodą. Ukorzenienie sadzonki łodygi zajmuje kilka tygodni lub miesięcy. Jeśli sadzonka wykiełkuje, oznacza to dobre ukorzenienie. Od tego momentu roślinę można uprawiać jak zwykłą młodą roślinę.
