Przy nakładaniu tynku wewnętrznego oczywiste jest, że ważne jest odpowiednie planowanie i technika. Obejmuje to również prawidłowe obliczenie wymaganej ilości. Wyjaśniamy tutaj, jak to działa.
Pomiar
Pierwszym i najważniejszym krokiem w ustaleniu wymaganej ilości tynku wewnętrznego jest zmierzenie ścian. Należy to zrobić bardzo precyzyjnie, a nie szacunkowo. Odliczenia nie stosuje się w przypadku drzwi i okien o powierzchni mniejszej niż dwa i pół metra kwadratowego. Powstały nadwyżkę można wykorzystać np. do wyrównania nierówności.
Jeżeli jednak powierzchnia przejść, okien lub drzwi przekracza ten wymiar, powierzchnię należy odjąć. W sumie rachunek jest bardzo prosty. Długość i wysokość odpowiedniej ściany są po prostu mnożone przez siebie, a następnie sumowane są wartości wszystkich ścian. Poniższy przykład ilustruje procedurę:
Dwie ściany mają po 4 metry długości i 2,5 metra wysokości.
4 m x 2,5 m=10 metrów kwadratowych na ścianę
Dwie ściany mają po 3 metry długości i 2,5 metra wysokości.
- 3 m x 2,5 m=7,5 metra kwadratowego na ścianę
- 10 m2 + 10 m2 + 7,5 m2 + 7,5 m2=35 m2
Pomieszczenie, które ma zostać otynkowane, ma zatem powierzchnię ściany 35 metrów kwadratowych. Jeśli sufit wymaga również otynkowania, należy wykonać te same obliczenia i dodać wynik.
Grubość warstwy
Drugim czynnikiem decydującym o konieczności stosowania tynku wewnętrznego jest grubość warstwy. Grubość warstwy zależy od rodzaju tynku i stanu ścian. Powszechne jest od dziesięciu do 25 milimetrów. Jednak oprócz okoliczności i rodzaju tynku istotne są także informacje producenta. W przypadku tynkowania wnętrz możesz patrzeć bezpośrednio na opakowanie, ale także zwrócić uwagę na informacje, które można zobaczyć w Internecie.
Ogólna zasada:
- 10 milimetrowa grubość warstwy 15 do 18 kilogramów na metr kwadratowy
- 15 milimetrowa grubość warstwy 24 do 28 kilogramów na metr kwadratowy
- 20 milimetrowa grubość warstwy 32 do 35 kilogramów na metr kwadratowy
- 25 milimetrowa grubość warstwy 40 do 43 kilogramów na metr kwadratowy
Kolejnym czynnikiem jest charakter powierzchni. Jeśli tynk kryty był już używany i wszelkie nierówności zostały wyrównane, ilość tynku wewnętrznego może być znacznie mniejsza. Pozwala to z jednej strony osiągnąć lepsze wyniki, a z drugiej zaoszczędzić koszty.
