Jeśli chodzi o uszkodzenia konstrukcji, nieprawidłowe uszczelnienie w obszarze podstawy znajduje się na szczycie listy możliwych przyczyn. Zwykle powoduje to zawilgocenie piwnic i powstawanie niebezpiecznej pleśni. W zależności od rozmiaru cała konstrukcja budynku może doznać znacznych uszkodzeń. Dlatego też szczególną uwagę należy zwrócić na uszczelnienie podłoża z bitumem lub bez. W tym obszarze obowiązkowa jest ostrożna i sumienna praca.
Gniazdo problemu
Podstawa budynku opiera się bezpośrednio na fundamencie lub wylewanej płycie podłogowej i kończy się na górze fasady. Jest zatem częściowo niewidoczny, a częściowo widoczny. Obie części i przejście między nimi mogą powodować problemy. Dolny obszar pokryty jest ziemią. Jeśli podczas uszczelniania podłoża wystąpiły błędy, woda może przedostać się z gruntu do muru i pomieszczeń piwnicznych. Ponadto mogą wystąpić wypukłości solne. W najgorszym przypadku oba te czynniki atakują substancję muru. W górnej, widocznej części duże zagrożenie stwarza rozpryskująca się woda, która rozpryskuje się z otaczającego gruntu na podłoże - szczególnie jeśli nawierzchnia jest lita lub utwardzona. Ponownie woda może przedostać się przez mur, jeśli uszczelnienie jest wadliwe.
Struktura warstwy ochronnej
Jeśli chodzi o konieczność uszczelnienia podstawy domu, to chodzi o nałożenie jakiejś warstwy ochronnej. Jego zadaniem jest przede wszystkim zapewnienie niezawodnej ochrony przed wnikaniem wody. Ta warstwa ochronna z kolei składa się zwykle z kilku pojedynczych warstw, które leżą jedna na drugiej. Zaczynając od muru, konstrukcja wygląda następująco:
- Warstwa 1: Klej lub zaprawa wzmacniająca jako materiał nośny
- Warstwa 2: Panele izolacyjne
- Warstwa 3: Zaprawa klejąca lub wzmacniająca jako materiał nośny
- Warstwa 4: Siatka wzmacniająca wypełniona wypełniaczem
- Warstwa 5: Klej lub zaprawa wzmacniająca jako materiał nośny
- Warstwa 6: Powłoka bitumiczna w dolnej części, mineralna zaczyn uszczelniający w górnej części
- Warstwa 7: tynk lub klinkier
Nakładając każdą pojedynczą warstwę, należy pracować bardzo ostrożnie, aby zapewnić szczelność całej powierzchni. Nawet drobne błędy mogą później doprowadzić do poważnych wad konstrukcyjnych. Szczególnej ostrożności wymagana jest strefa przejściowa od dolnej, niewidocznej części do górnej, widocznej części. To tutaj popełniane są najczęstsze błędy. Nic dziwnego, ponieważ w tym momencie spotykają się dwa różne systemy uszczelniania.
Wskazówka:
Chociaż bazę można w zasadzie uszczelnić samodzielnie, zdecydowanie warto skonsultować się z doświadczonym specjalistą lub zlecić mu to od razu, szczególnie w przypadku tak delikatnej pracy. Jeśli występują problemy z wadami konstrukcyjnymi, w razie wątpliwości mogą oni zostać pociągnięci do odpowiedzialności.
Środki przygotowawcze
Jeśli zleciłeś wykonanie zapieczętowania profesjonalistowi, nadal możesz zaoszczędzić sporo pieniędzy, podejmując się niektórych prac przygotowawczych jako laik. Są niezbędne w obszarze podłoża, aby poszczególne warstwy mogły bezpiecznie przylegać. Jest to rodzaj podstawowego czyszczenia, który jest niezbędny zarówno w przypadku nowych budynków, jak i renowacji. W szczególności dotyczy to:
- usunąć nadmiar resztek zaprawy oraz wszelki istniejący szlam i farbę
- Wydrap stawy zanieczyszczone solą na głębokość co najmniej 20 centymetrów
- Ogólnie dobrze oczyść powierzchnię
- dobrze podlać tuż przed nałożeniem pierwszej warstwy
Przed nałożeniem pierwszej warstwy w obszarze podłoża należy zwrócić uwagę na panujące temperatury. Prace należy prowadzić wyłącznie w bardzo specyficznych warunkach pogodowych. Konkretnie oznacza to: Podłoże budynku musi być wolne od mrozu, a powierzchnia musi mieć temperaturę co najmniej pięciu stopni Celsjusza.
Obszar krytyczny
Jak wspomniano powyżej, obszar, w którym spotykają się dolna i górna część podstawy, jest często punktem spornym, jeśli chodzi o uszczelnienie. Dlatego ważne jest, aby stosowane systemy uszczelniające nie stykały się po prostu krawędziami, ale zachodziły na siebie. Dolna warstwa bitumu przechodzi w górną warstwę zaczynu uszczelniającego i odwrotnie. Zwykle to zachodzenie powinno wynosić około dziesięciu centymetrów. Aby można było go przeprowadzić czysto, należy w pierwszej kolejności nałożyć warstwę górną znajdującą się w obszarze rozprysków wody. Dopiero wtedy następuje niższa warstwa, która, że tak powiem, znajduje się pod ziemią. Jest rzeczą oczywistą, że w tym kontekście wszystkie prace wymagają najwyższej staranności.
Materiały
Asf alt na dole, zaczyn uszczelniający na górze – w ten sposób można sprowadzić do wspólnego mianownika prawdziwie uszczelniającą warstwę podczas uszczelniania w obszarze podłoża. W hydroizolacji bitumicznej obecnie rzadko stosuje się czysty bitum, ale raczej wariant modyfikowany tworzywem sztucznym. Oferuje wiele korzyści. Przykładami mogą być fakt, że materiał wytrzymuje wysokie naciski bez uszkodzenia, jest całkowicie wodoodporny i można łatwo załatać pęknięcia o szerokości do około dwóch milimetrów. Powyższe mineralne zaczyny uszczelniające mają bardzo podobne właściwości. Dobrze wytrzymują również nacisk i mostkują pęknięcia o średnicy do czterech milimetrów. Ponadto stanowią niezawodny materiał klejący do późniejszego mocowania tynków lub cegieł klinkierowych.
Alternatywy
Ponieważ uszczelnienie podstawy domu pełni różne funkcje w zależności od jego położenia poniżej lub nad krawędzią gruntu, przez wiele dziesięcioleci nie było możliwe działanie bez krytycznego nakładania się obu materiałów. W międzyczasie jednak na rynku dostępne są produkty, które ogólnie nadają się zarówno do obszarów, jak i rodzajów zastosowań. Należy tu wymienić na przykład Remmers Multi-Baudicht 2K, który stosunkowo łatwo można dostać w specjalistycznych sklepach budowlanych. Ten i inne produkty mają właściwości, jakie posiadają odpowiednio bitum i szlam uszczelniający. Dzięki temu można go bezpiecznie stosować do obu sekcji podstawy. Ponieważ zakładki są wyeliminowane, ryzyko nieszczelności uszczelki podstawy jest znacznie zmniejszone.
