Biedronki należą do najpopularniejszych i najbardziej znanych owadów. Dla niektórych ogrodników pojawia się pytanie, co jeszcze oprócz mszyc tak naprawdę lubią jeść chrząszcze i czy potrzebują czegoś do picia.
Gatunek biedronki (rodzina Coccinellinae)
Najbardziej znane to siedmiopunktowe (Coccinella septempunctata) i dwupunktowe (Adalia bipunctata). Biedronki prawie zawsze nazywane są ze względu na liczbę plamek na ich elytrach. Podstawowym kolorem może być czerwony lub żółty, rzadko czarny. Istnieją gatunki całkowicie pozbawione punktów. Niektóre chrząszcze mają tak zmienne ubarwienie, że trudno jest rozróżnić poszczególne gatunki.
Uwaga:
Od kilku lat biedronka azjatycka (Harmonia axyridis) staje się coraz powszechniejsza i stanowi konkurencję dla gatunków rodzimych. Dzięki różnym cechom może się rozmnażać i przetrwać lepiej niż jego europejscy krewni.
Mszyce
Większość gatunków biedronek żywi się mszycami i ich larwami. Zjadają duże ilości szkodników. Podczas gdy rodzime chrząszcze zjadają do 60 mszyc dziennie, wspomniana powyżej biedronka azjatycka może z łatwością zjeść do 270 mszyc dziennie. Biedronki potrafią w bardzo krótkim czasie zdziesiątkować kolonię mszyc. Nie tylko same chrząszcze zjadają wszy, ale larwy są również bardzo pracowitymi zabójcami szkodników.
Uwaga:
Zawsze warto, aby ogrodnicy mieli jak najwięcej biedronek w ogrodzie i zachęcali je.
Nie każdy gatunek biedronki poluje na mszyce na każdej roślinie. W rzeczywistości niektóre gatunki chrząszczy specjalizują się w polowaniu na określone wszy i rośliny. Na drzewach iglastych żyje wiele biedronek, które polują na mszyce iglaste.
Inne owady
Oprócz mszyc w diecie biedronek znajdują się także inne miękkie i drobne owady:
- Larwy błoników, motyli i innych chrząszczy
- Owady łuskowe
- kilka mniejszych gatunków robaków
Kluczowym czynnikiem przy wyborze pożywienia jest jego dostępność. Biedronki nie są wtedy szczególnie wybredne i zjadają to, co uda im się dosięgnąć lub upolować. To samo dotyczy larw chrząszczy.
Inne diety
Oprócz biedronek, które żywią się głównie owadami, istnieją również gatunki, które mają inną dietę. Są one jednak rzadsze i mniej widoczne niż kolonia mszyc z biedronkami.
- Dwadzieścia cztery punkty (Subcoccinella vigintiquatuorpunctata): Rośliny (lucerna, goździki, koniczyna, ziemniaki) mogą powodować poważne szkody
- Biedronka świerkowa(Scymnus abietis): oprócz mszyc także roztocza
- Biedronka z czarną kulką (Stethorus punctillum): przędziorków
- Twentytwopoint (Psyllobora vigintiduopunctata): Pleśń
- Biedronka szesnastoletnia (Halyzia sedecimguttata): mączniak
Kanibalizm
Wiele gatunków biedronek zachowuje się kanibalistycznie w stosunku do jaj i larw własnego gatunku. Oznacza to, że nie ma większego znaczenia, czy nadal zjadają mszyce, czy wolą zjadać jaja, a nawet larwy innej biedronki. Jedyne, czego nie mogą zrobić ze względu na twardą elytrę, to zjadanie innych dorosłych biedronek. To samo dotyczy innych gatunków chrząszczy. Kanibalizm w obrębie własnego gatunku jest dla biedronek bardzo zgubny, ponieważ zaraża je pasożytami, które mogą je zabić.
Zapotrzebowanie na wodę
Biedronki, podobnie jak inne zwierzęta, mają pewne zapotrzebowanie na płyny. Często jednak jest to karmione piersią w całkowicie naturalny sposób. W mniej suche dni wilgotność ofiary jest wystarczająca. Chrząszcze mogą również połykać rosę lub krople deszczu. Nie ma potrzeby oferowania biedronkom specjalnej mikstury na owady w ogrodzie. Tym bardziej, że wodopoje często stają się pułapkami na owady, w których mogą się utopić. Dużo bardziej pomocne są wilgotne obszary w ogrodzie, które nie wysychają nawet w suchych warunkach i są porośnięte gęstym mchem. Wszelkiego rodzaju owady mogą tam dostać swoje płyny.
Uwaga:
Jeśli ma to być wodopoj dla owadów, należy go zabezpieczyć przed utonięciem kilkoma dużymi kamieniami, drewnem lub mchem.
