Każdy zna żonkile. Rok ogrodowy w zasadzie zaczyna się od nich. Natomiast żonkil poety jest znacznie mniej znany, choć oba kwiaty to gatunki żonkili. Fakt, że żonkil poety znajduje się nieco w cieniu żonkila, w zasadzie nie jest uzasadniony - a jest wystarczającym powodem, aby bliżej przyjrzeć się tej wspaniałej roślinie, jej uprawie w ogrodzie i pielęgnacji.
Profil
Żonkil poety, którego łacińska nazwa to Narcissus poeticus i który ze względu na białe kwiaty jest często nazywany także białym żonkilem, jest obecnie zagrożony wyginięciem na wolności. Dlatego też jest to gatunek chroniony. Żonkile Poety w naszych ogrodach to szczególna rasa, której korzenie sięgają pierwotnego, dzikiego gatunku. Jedną z najbardziej rozpowszechnionych odmian jest tzw. Actaea.
W przeciwieństwie do innych rodzajów żonkili, takich jak żonkil czy znacznie lepiej znany żółty żonkil, emanuje lekkim, przyjemnym zapachem. Osiąga wysokość do 40 centymetrów, a szczególnie urzeka białymi, delikatnymi płatkami. Narcyz poeticus kwitnie nieco później niż inne żonkile, zwykle pod koniec kwietnia lub w połowie maja.
Sadzenie
Żonkile poety wyrastają z cebulki. W rezultacie są one zwykle dostępne wyłącznie w postaci cebul w centrach ogrodniczych, sklepach ogrodniczych lub sklepach z narzędziami. Generalnie można je sadzić w ogrodzie od późnego lata do jesieni. Miesiące od września do listopada okazały się idealnym czasem sadzenia. Jednak podczas sadzenia należy zadbać o to, aby gleba była nieprzemarznięta i stosunkowo luźna.
Należy zachować ostrożność i nosić rękawiczki zarówno podczas przechowywania cebul, jak i podczas ich sadzenia. Cebula jest trująca i może powodować podrażnienie skóry. Jednocześnie ta toksyczność zapewnia, że cebula w ziemi jest zabezpieczona przed drapieżnikami, a norniki szczególnie jej unikają. Podczas sadzenia postępuj w następujący sposób:
- Poluzuj glebę z dużym wyprzedzeniem i wykop doły do sadzenia
- Włóż cebulę do 15 centymetrów głęboko w ziemię, a następnie przykryj ją luźno ziemią
- czubek cebuli musi być skierowany do góry
- Ogólna zasada: głębokość sadzenia powinna być około dwa razy do trzech razy większa od średnicy cebul
- Sadząc kilka cebul, zachowaj między nimi odległość około dziesięciu centymetrów
- dobrze podlać natychmiast po posadzeniu, ale unikać zalewania
Wskazówka:
Żonkile poety często rosną w dużych grupach na dzikich tak zwanych łąkach żonkili. Jeśli chcesz uzyskać podobny efekt we własnym ogrodzie, przed posadzeniem wyrzuć losowo na ziemię garść cebul, a następnie wbij je w luźną ziemię w miejscu, w którym wylądowały.
Gleba lub gleba
Żonkil poety to pod wieloma względami roślina naprawdę mało wymagająca. Dotyczy to również wyraźnie podłogi. Przede wszystkim powinna być stosunkowo uboga w wapno, sypka i w miarę bogata w próchnicę. Jeśli w ogrodzie masz do czynienia z glebą zawierającą dużo gliny, zaleca się przekopanie gleby i dokładne wymieszanie jej z piaskiem i próchnicą. Dodatkowo w dołku do sadzenia Narcissus poeticus należy również utworzyć warstwę drenażową z piasku lub kamyków. Żonkile nie tolerują podmoknięcia, dlatego dla ich przetrwania ważne jest, aby nadmiar wody lub wody deszczowej mógł bezproblemowo odpłynąć.
Lokalizacja
Właściwa lokalizacja odgrywa główną rolę w zapewnieniu roślinom optymalnego wzrostu i rozwoju. Dotyczy to oczywiście także żonkili i Narcissus poeticus. Najlepiej czują się w miejscach słonecznych lub częściowo zacienionych. Jednocześnie należy zadbać o to, aby było tam stosunkowo wilgotno, ale aby nie tworzyło się podmoknięcie. W tym kontekście należy również zwracać uwagę na sąsiednie rośliny żonkili. Bardzo łatwo jest im po prostu zarosnąć kwiaty i w ten sposób pozbawić je światła słonecznego.
Uwaga:
Nawet jeśli miejsce i warunki glebowe są idealne, może się zdarzyć, że Narcissus poeticus w pierwszym i drugim roku po posadzeniu zakwitnie trochę słabo i nie będzie chciał się rozwijać. Jest to całkowicie normalne i nie ma się czym martwić. Zamiast tego najpierw musi rozwinąć się kwitnienie – a to może zająć od roku do dwóch lat.
Opieka
Pielęgnacja Narcissus poeticus jest stosunkowo łatwa i zwykle nie sprawia problemu nawet początkującym ogrodnikom. W zasadzie roślina jest mało wymagająca.
Najważniejszy punkt:
Przede wszystkim trzeba je regularnie podlewać.
Podlewanie i nawożenie
Żonkile lubią wilgoć, ale nie powinny też być zbyt mokre. Podczas nalewania wymagana jest pewna czułość. Najlepiej codziennie krótko sprawdzać glebę wokół poszczególnych roślin. Zawsze powinno być luźne i lekko wilgotne, ale nigdy nie wysuszone. Po okresie kwitnienia żonkile raz w roku otrzymują płynny nawóz wraz z wodą do nawadniania. Nawóz ten pomaga roślinom przechowywać składniki odżywcze w cebuli, które mogą następnie wykorzystać przez zimę.
cięcie liści
W związku z magazynowaniem składników odżywczych w cebuli szczególną rolę odgrywają także liście. Zbierają także składniki odżywcze w cebulce, które są następnie niezbędne do kwitnienia wiosną. Wyjaśnianie zachodzących za tym procesów biologicznych byłoby w tym miejscu zbyt daleko idące. Należy jednak pamiętać, że z tego powodu liście żonkila poety można obcinać dopiero wtedy, gdy całkowicie zwiędną. W rezultacie wygląd rośliny nieco ucierpi, ale jej żywotność, wzrost i zdolność do kwitnienia zyskują.
Uwaga:
Jeśli żonkile sadzi się bezpośrednio na trawniku, przed ich koszeniem zdecydowanie należy zaczekać, aż zwiędną. Nawiasem mówiąc, Narcissus poeticus tylko częściowo nadaje się do upiększania trawnika. Powód: Ponieważ kwiat kwitnie stosunkowo późno, pierwsze koszenie trawnika również należy wykonać stosunkowo późno.
przycinanie
Żonkile poety są twarde. Można je przyciąć z powrotem do ziemi, gdy tylko wyblakną, a liście całkowicie zwiędną. Dzięki temu nie mają nic przeciwko, jeśli na przykład kosisz je kosiarką. Jedyną ważną rzeczą dla przetrwania rośliny wieloletniej jest to, że cebula w ziemi nie jest uszkodzona lub nie zaczyna gnić. Nawiasem mówiąc, przycinanie nie jest absolutnie konieczne.
Zimowanie
W miesiącach zimowych po prostu zostawiasz cebulki żonkili poety w ziemi. Są wytrzymałe, mróz i śnieg nie mogą im zaszkodzić. Specjalne zimowanie nie jest zatem konieczne. Tylko w obszarach, gdzie doświadczenie pokazuje, że zimą jest szczególnie zimno, zaleca się pokrycie obszarów nad cebulami liśćmi lub zaroślami.
Wdrożenie
Jak wszystkie inne rodzaje żonkili, żonkile poety mogą pozostać w wybranym miejscu przez wiele lat. Każdej wiosny z pewnością zaczną ponownie kwitnąć. Wskazane jest jednak przeniesienie cebuli po około sześciu latach, czyli zmiana miejsca. Najlepiej zrobić to latem, po kwitnieniu i więdnięciu liści.
Rozmnażanie
Narcissus poeticus można łatwo rozmnażać, dzieląc cebulkę. Aby to zrobić, należy go oczywiście wykopać latem po kwitnieniu. Do dzielenia najlepiej używać bardzo ostrego i bardzo czystego noża. Podziału należy dokonać mniej więcej pośrodku, tak aby powstały dwie części cebuli mniej więcej tej samej wielkości. Następnie są one po prostu przesadzane.
Rośliny trujące
Jak już wskazano w związku z cebulą: Żonkile Poety są trujące we wszystkich swoich częściach roślinnych. W zasadzie Narcissus poeticus i wszystkie inne gatunki żonkili są roślinami trującymi. Kontakt z poszczególnymi częściami rośliny – czy to kwiatami, liśćmi, łodygami czy cebulą – może prowadzić do bardzo nieprzyjemnych podrażnień skóry, a nawet tzw. narcyzowego zapalenia skóry. Dlatego przy obchodzeniu się z roślinami i podczas wszelkich czynności pielęgnacyjnych należy nosić rękawice ogrodnicze, aby uniknąć bezpośredniego kontaktu ze skórą. Zalecane mogą być również długie rękawy.
Kwiaty cięte
Jeśli masz w ogrodzie żonkile wspaniałego poety z ich wspaniałymi białymi kwiatami, oczywiście łatwo będziesz miał ochotę zabrać je do swojego domu. W rzeczywistości żonkile stanowią wspaniałe kwiaty cięte i świetnie wyglądają w każdym wazonie. Należy jednak zawsze pamiętać, że żonkile to trujące rośliny, które nawet w wazonie uwalniają toksyny. Szczególnie wpływa to na wodę w wazonie.
Należy go koniecznie wyrzucić i w żadnym wypadku nie wolno go używać do podlewania innych roślin. Zwierzęta należy również trzymać z daleka od trujących żonkili w wazonie. Jeśli kot zje poszczególne części rośliny, może to mieć dla niego dramatyczne konsekwencje. W przypadku ludzi kwiaty należy dotykać lub układać wyłącznie w rękawiczkach.